Asuman Teksoy İsmaili kardeşimizi kaybettik. Işıklar içinde uyusun.
Ailesi ve sevenlerine başsağlığı ve sabırlar diliyoruz.
1963 yılında ben İstanbul'a gelerek ayrıldım. Onlar evlerine o zamanlarda taşınmışlar.
Ben 17-18 yaşındaydım. O da 9 yaşında olmalı. Taşındıklarını sonradan öğrendim.
İlk olarak bu grupta karşılaştık. Kardeşi ile birlikte bizleri bilgilendirdi.
Gülsen Gür kardeşim onun için bir anma yazısı ile sokağımızın geçmişine de katkıda bulunmuş.
Burada onun o güzel yazısını paylaşmak istiyorum.
KORONA BİR MELEĞİN DAHA KANATLARINI KIRDI...
AYNI SOKAKTA, BAHÇELİ, KARŞILIKLI EVLERDE OTURUYORDUK...
O OYUN ÇAĞINDAYDI, BEN GENÇ KIZDIM...BENİ ÇOK AMA ÇOK SEVERDİ... BENİM ONU SEVDİĞİM GİBİ... BİR GÜN BAHÇELERİNDEN KOPARDIĞI PEMBE YABAN GÜLÜNÜ UZATTI.*SENİN İÇİN* DİYE PARMAĞI KANIYORDU, DİKEN BATMIŞTI. BEN ÜZÜLMEYEYİM DİYE " ACIMIYOR Kİ " DEMİŞTİ....
YILLAR SONRA LİSE SON SINIFTAYDI....
BİR GÜN ARKAMDAN SESLENDİ " GÜLSEN ABLA OKU BAK, KOMPOZİSYONDAN ON ALDIM." DEDİ...
SINAV KAĞIDI YANAKLARIMDAN SÜZÜLEN YAŞLARLA ISLANDI...
ÖDEVİNDE UZUN UZUN BENİ ANLATMIŞTI....
ÖĞRETMENİNİN SORUSU;
"KİMİN YERİN DE OLMAK İSTERSİNİZ?"Dİ...
ASUMANIM, CANIM; BU SABAH ,CENNETE GÖNDERİYORUM BİTMEZ TÜKENMEZ SEVGİMİ, DUALARIMI...RUHUN ŞAD OLSUN...
İNANIYORUM Kİ CENNETDE BUGÜN...
*PEMBE YABAN GÜLLERİ* AÇACAK...
GÜLSEN GÜR
12.12.2020
